Project Description
BUNT versus pollice verso
Celem projektu było stworzenie spójnej, choć skłaniającej do różnorodnych refleksji wypowiedzi na temat postaw ludzkich wobec kluczowych spraw oraz codziennych wyborów. Istotne znaczenie miało tu pytanie, co jest motorem naszych decyzji? Kontestacja czy Konsensus? Dezaprobata czy Akceptacja? Sprzeciw czy Jednomyślność? A może po prostu Święty spokój?
Aktualność projektu BUNT versus pollice verso nie oznacza odwołania wprost do sfery jakiejkolwiek polityki. Hasło bunt przywoływane jest w każdej epoce i może dotyczyć tak spraw publicznych, jak i indywidualną, a często tylko wewnętrzną niezgodę na coś. Zamysł projektu wynika z zainteresowań autorki takimi postawami człowieka, które przyjmuje, choć mogą powodować jego dyskomfort – jako niezgodne z deklaracjami czy sposobem na życie. Wtedy, kiedy włącza się „ślepo” w działania tłumu, idzie za przykładem innych lub wikła się w sprawy, które według jego mniemania i sumienia nie powinny go dotyczyć. Pytanie “dlaczego tak się dzieje” jest istotne w kontekście tak ważnych tematów, jak spory ideowe czy konflikty wojenne (projekt zawiera także odniesienia do II wojny światowej). Jednak kwestia przyczyn i postaw wobec dylematów wymagających opowiedzenia się “za” lub “przeciw” jest równie istotna w życiu codziennym w pracy, w domu, w relacjach rodzinnych.
Dyskomfort myśli lub sumienia, trudność opowiedzenia się za lub przeciw, w tytule przygotowanego cyklu malarskiego akcentują pojęcia różne i niejednoznaczne. Po jednej stronie bunt – ale jaki? Duży, czyli rewolucja? Mały? A może „tylko” bunt wewnętrzny? Tytułu projektu uzupełnia pojęcie pollice verso oznaczające gest odwróconego kciuka, historycznie związany z walkami gladiatorów, nawołujący lub przyzwalający na śmierć. Jaki to gest? Wyrażający prawdziwe odczucia czy zgodny z oczekiwaniem tłumu, a może gest niewychylający się? Zatem, BUNT – ale jaki? – w kontrze (versus) do gestu pierwotnie posyłającego na śmierć, ale też chyba niejednokrotnie gestu wynikającego z niechęci do wyrażania opinii innej niż większość, ze strategii włączenia się w krzyk tłumu.